Anny van Berkel-Lagrand
Anny werd geboren in 1947 in Edam als 6e kind in een gezin van 8. Na de lagere school heeft ze verschillende baantjes gehad, o.a. werken in een hotel.
In 1969 leerde ze Cees van Berkel kennen en na 3 jaar werd er getrouwd en kwamen ze te wonen in het werkmanshuisje naast de boerderij in Hoogwoud. De overstap van stad(je) naar het boerenplatteland was geen probleem voor Anny. Ze voelde zich er gauw thuis.
Er volgden al snel kinderen: Silvia in 1973, Sonja in 1976 en Wendy in 1978.
In 1977 verhuisde het gezin naar de boerderij die Cees overnam van zijn vader. In de jaren die volgden werd er hard gewerkt en gelachen, want Anny zat vol geintjes en genoot van het leven. Neefjes en nichtjes kwamen dan ook graag logeren op de boerderij. Maar ook verdriet bleef hen niet bespaard. In 1998 overleed Silvia na een auto-ongeluk. Dat had een grote impact op hun beider leven, maar ze gingen er op een bewonderenswaardige manier mee om, ook toen later kleinkind Dewi overleed.
Cees stopte met boeren in 2001 en in 2017 gingen ze in het dorp wonen.
Het was nu tijd voor hobby's en vrije tijd, tijd die gevuld werd met tennissen, fietsen, veel vrijwilligerswerk in de Lindehof en voor de kerk, zingen (Memorykoor en Langereiskoortje).
Overal waar Anny kwam bracht ze gezelligheid en werd er gelachen, ja, ze gaf aan levens-vreugde een nieuwe betekenis. Ze zat vol grappen en grollen, stond in de kroeg soms boven op tafel, nee, niets was te gek voor Anny. Ze zag overal de lol van in en met haar onversneden humor veroverde ze daardoor vele harten.
Afgelopen jaar begon ze een beetje met haar gezondheid te kwakkelen. Met kerstmis be-gon ze zich niet lekker te voelen, een griepje dacht ze. Via de huisarts belandde ze begin februari in het ziekenhuis. Aan de leverkanker, die toen werd geconstateerd, was niets meer te doen. Gelukkig had ze geen pijn en mocht ze naar huis. Samen met Cees en de kinderen hebben ze nog kunnen genieten van mooie en waardevolle momenten met elkaar en van de vele blijken van medeleven, want haar humor, geintjes en optimisme hebben op veel mensen een onuitwisbare indruk achtergelaten.
27 februari is ze rustig ingeslapen, in het bijzijn van Cees en de kinderen. Een stampvolle kerk gaf wel aan hoe deze humorvolle, sociale, af en toe malle en opgewekte vrouw, moeder en oma gemist zal worden.