Piet Maas

Piet Maas werd in 1944 geboren aan de Herenweg in Hoogwoud als 4e kind in een liefdevol gezin. Het bleek al snel dat hij een echt "speelkind" was, zowel buiten als binnen

Op de basisschool kreeg hij van juffrouw Klaver, die op dezelfde dag als Piet jarig was, postzegels. Het was het begin van een hobby: postzegels sparen, iets waar hij pas enkele jaren geleden mee stopte. Na de lagere school en de lts in Alkmaar ging hij op 15-jarige leeftijd werken als timmerman bij de gebroeders de Boer. Na het werken ging hij ook een avondstudie volgen. In zijn latere leven heeft Piet overigens bij verschillende aannemers gewerkt.

In zijn jonge jaren was Piet  heel actief in zowel de jongerenvereniging als in cabaretgroep Hum-tiedelum, dat zelfs een t.v.-optreden wist te bewerkstelligen. Maar zijn grootste hobby was voetbal.

Bij Grasshoppers heeft hij bijna alle functies bekleed: voorzitter van het jeugdbestuur, bestuurs-voorzitter, begeleider, scheidsrechter, lid van diverse commissies, mede-auteur van het boek b.g.v. het 75-jarig bestaan van Grasshoppers en supporter. Hij werd in 2012 terecht erelid van de voet-balclub en werd daarvóór ook al gedecoreerd door de KNVB met de Gouden Speld.

In 1968 ontmoette Piet zijn grote liefde Dora Lagrand in Edam tijdens een uitwisseling met de plaatselijke jongerenvereniging. Hij viel als een blok voor haar. Ze trouwden in 1970 en kwamen te wonen in een nieuwbouwhuis in de Albrecht van Beierenstraat. Uit het huwelijk werden 3 kinderen geboren: Pascal, Wouter en Lisette. Piet was apetrots op zijn kinderen en latere kleinkinderen.

In 1984 werd Piet lector in onze parochie en later leidde hij ook lekenvieringen, meestal in samen-werking met het Salezikoor, waarin zijn vrouw Dora zong. Dat heeft hij tot voor enkele jaren terug nog gedaan.  Voor al zijn verdiensten voor de gemeenschap werd Piet, samen met zijn zoon Wouter, in 2009 koninklijk onderscheiden als lid in de Orde van Oranje Nassau.

Vanwege de ziekte van Alzheimer verhuisde Piet in juni 2020 naar verzorgingshuis Weidehof in Spanbroek omdat het thuis niet meer ging. Hij koos daar zelf voor. Gelukkig kon hij in december van dat jaar nog zijn 50-jarig huwelijksfeest vieren.

Ondanks het feit dat hij geleidelijk achteruitging heeft Piet heel bewust afscheid kunnen nemen van zijn vrouw Dora, zijn kinderen en kleinkinderen en de familie. Tot op de laatste dag herkende hij allen die hem dierbaar waren. Op zaterdag 18 november kwam echter een einde aan het leven van deze zelfbewuste, lieve man, vader en opa die zich altijd enorm ingezet heeft voor de gemeenschap.