Ina Heine

Ina Heine werd in 1939 geboren in Wormerveer als 7e kind in een gezin met 10 kinderen. Haar ouders hadden daar een schoenenzaak.

Na de huishoudschool is zij thuis gaan werken in de huishouding en de winkel, waarbij ze tevens langere tijd zorgde voor 2 kinderen van haar schoonzus die toen in een revalidatiecentrum lag.

Ina was al jong bezig met haar uiterlijk en had een grote aantrekkingskracht op jongens. Uiteindelijk bezweek ze voor de trompettist van een plaatselijke band: Joop Gruijs. Hij werd voor haar katholiek, ze trouwden in 1962 en gingen wonen in een flat in Wormerveer. Daar werd zoon  Job geboren. Niet veel later kochten ze een huis in Heerhugowaard waar zoon Hans werd geboren. Weer volgde een verhuizing, nu naar Hoogwoud. Helaas volgde er toen een nare periode dat hen deed besluiten uit elkaar te gaan. Gelukkig kon Ina in Opmeer een huurwoning krijgen, maar levend van een uitkering en met 2 opgroeiende jongens zat Ina volop in de financiële zorgen, maar klagen deed ze nooit. Met kleine tijdelijke baantjes zoals demonstratrice in een supermarkt of modeshows lopen probeerde ze haar inkomsten wat op te krikken.

Gelukkig kon ze heel goed naaien en van lappen stof wist ze de mooiste creaties te maken, zowel voor haarzelf als voor haar kinderen en kleinkinderen. Ze zag er zelf ook altijd tiptop verzorgd en heel modieus uit. Voor iedere gelegenheid en voor ieder seizoen had ze de juiste kleding.

Haar kinderen en kleinkinderen waren alles voor haar en ze leefde erg met hen mee.

Lichtpuntjes waren ook de jaarlijkse, onvergetelijke reizen met haar 4 zussen en 2 schoonzussen. Op het plezier dat ze daaraan beleefde kon ze lange tijd teren.

Helaas maakte een bizar, noodlottig ongeval een einde aan het leven van deze vrouw, die nog midden in het leven stond. Toen de kinderen haar belden op oudejaarsavond om haar een goede jaarwisseling te wensen, werd er niet opgenomen. Vreemd! Moeder was toch thuis? Toen ze bij haar huis arriveerden, vonden zij haar onder aan de trap. Ze is nog naar het ziekenhuis in Amsterdam gebracht, maar daar konden ze niets meer voor haar doen. Ze overleed daar zonder bij bewustzijn te zijn gekomen, haar kinderen en kleinkinderen verbijsterd en heel verdrietig achterlatend. Veel mensen zullen haar blijven herinneren als een lieve, charmante, onafhankelijke  en tevreden vrouw, moeder en oma.

Dat ze mag rusten in vrede.